متن نویسی یا به عبارت غربی ها «Text building»، یک بخش مهمی در دنیای میدیا تثبیت شده است. اما از آنجایی که در مکاتب و مدارس در افغانستان کورس های لازم در این ارتباط نبوده و نیست، این قوانین در میان اکثریت قاطع نویسندگان و مخصوصاً وبلاگ نویسان آنچنان که لازم است، رعایت نمی شود یا اینکه زیاد مهم شمرده نمی شود.
چیزهایی را که من تا امروز یادداشت کرده ام، قرار ذیل اند:
از این نوع مثال ها زیاد است اما امیدوارم دوستان به همین چند تا قناعت کنند. در ضمن این نوع کورس ها در کشورهای اروپایی زیاد هستند و بیش از 4 تا 6 هفته وقت نمی گیرند، اگر کسی بخواهد، به آسانی می تواند بخواند و بیآموزد.
در عین حال امیدوارم نویسندگان معاصر در کنار اینکه نظرات و دیدگاه های شان را از طریق وب سایت ها و وبلاگ ها انتشار می دهند و بحث های بسیار سازنده ی را راه می اندازند که خود یک چیز واقعاً مثبت و جامعه ساز و معقول است، این را نیز بخاطر داشته باشند که برای نسل بعدی و یا آنانی که در حال حاضر به دنبال شان در حرکت هستند، الگوی خوبی باشند و تمام جوانب کار شان را بصورت حرفه ای در نظر بگیرند ـ چون روش نوشتن و نویسندگی و در مجموع تمام سبک کاری ما خواه نا خواه بر نسل که بدنبال ما هستند، تاثیر دارد و آنها روش ما را برای خود الگو قرار می دهند. اگر ما اشتباهات خود را اصلاح نکنیم، نسل بعدی بسیاری چیز ها را ممکن است اشتباه بیآموزد.